رابطه «انتخابگری زن» با «قضا و قدر الهی»
اعتراض می‌کنند که اگر در مورد ازدواج زیاد روی انتخابگری زن یا مرد حرف بزنیم، مسیر را اشتباه می‌رویم چون در برخی روایات فرموده‌اند که همسر انسان از همان اول معلوم است که کیست. یعنی می‌خواهند با این بیان بگویند که چون قضا و قدر الهی مشخص است، پس نباید این همه روی انتخابگری مانور دهیم.
پس مسئله همان مسئله «جبر و اختیار» است. در واقع اشکال به این نیست که چرا انتخابگری را به زن داده‌ایم، بلکه می‌گوید اصلاً انتخابگری امری صوری است! باید گفت که این فرد باید برود و مسئله جبر و اختیار را با خود حل کند. در یک بیان ساده، اختیار و انتخاب انسان در طول اراده الهی است نه هم‌عرض آن. برای همین به دستور خدا ما باید برای اختیار و انتخاب خود ارزش قائل باشیم و تلاش کنیم و البته مطمئن باشیم که همه اختیارات ما در طول اراده خداست و کاری خلاف اراده الهی نمی‌توانیم بکنیم!
پس انتخابگری را با جدیت باید پیگیری کنیم و از آن کوتاه نیاییم...
