زوجیت، وحدت نفوس با شروع زن!
بزرگان ما از وحدت خیلی گفته‌اند؛ وحدتی که باید به توحید برسد و این فقط در جامعه ایمانی اتفاق می‌افتد. روح مؤمنان به هم نزدیک است و هر چه ایمانی‌تر می‌شود، توحیدی‌تر می‌شود. برای همین است که می‌بینیم گاهی کسی را ناشناخته دوست می‌داریم و از فرد دیگری که مدت‌هاست می‌شناسیم، دوری می‌گزینیم. این نسبت روح‌های ما با هم است.
حالا این روح‌ها از کجا به هم نزدیک می‌شوند؟ از خانواده، جایی که جسم‌ها نزدیک به هم می‌شود و روح‌ها با هم الفت می‌گیرد. وقتی زن مرد را انتخاب می‌کند، روحش در روح او عجین می‌شود و یکی شدنش- در عین استقلال- او را به خدایی شدن نزدیک می‌کند.
برای همین است که خانواده‌های وحدتی و توحیدی تصوری از طلاق ندارند و آن‌قدر به هم وابسته‌اند که اگر یکی برود، دیگری نمی‌ماند؛ مگر به مصلحتی که خدا می‌داند. شما می‌دانید حضرت زینب و رباب (سلام‌الله‌علیهما) چقدر بعد از کربلا از دنیا رفتند؟
