شوهر؛ مهربان‌تر از پدر، دل‌سوزتر از برادر
ترانه‌های زنانه شنیدن دارد. نه از این جهت که ممکن است شهوت‌آور و گناه‌آلود باشد، بلکه از جهت دغدغه‌های زنانه که باید در جهت‌گیری‌های تربیتی و خانوادگی مورد بهره‌برداری قرارگیرد.
تجربه نشان داده که ترانه‌های زنانه ایرانی بیشتر به انتقاد از عاشق می‌پردازد. یعنی زن خود را معشوق می‌داند و از اینکه مرد به سراغ او آمده می‌گوید و آخر سر هم از اینکه چرا قدر او را ندانسته و دلش را شکسته می‌نالد. در واقع زن ایرانی در ترانه‌هایش، بیشتر به «خود» می‌پردازد تا دیگری.
اما ترانه‌های عربی از جنس دیگری است. زن عرب بیشتر از اینکه نقد کند، مدح می‌کند. او مرد خود را ستایش می‌کند و مرتب از اینکه چگونه دل او را به دست خواهد آورد، سخن می‌گوید. زن عرب به الحان مختلف شوهرش را بهتر از هر کسی می‌داند و او را «مهربان‌تر از پدر» و «دل‌سوزتر از برادر» خطاب می‌کند.
راه و رسم عشق‌بازی همین است. عاشق اگر عاشق است؛ غر نمی‌زند، می‌ستاید و ضعف‌ها را جبران می‌کند.
