ازدواج مجدد؛ بی‌هوس، بی‌نیاز!
آن‌ها که ازدواج مجدد را کلاً غلط و ممنوع می‌دانند که هیچ؛ حتی آن‌ها که ازدواج مجدد را به دلایل ضعیف مجاز می‌دانند هم اشتباه می‌کنند. زیرا این‌ها ازدواج مجدد را به دلیل نیاز زیاد مرد و ناتوانی زن در تأمین آن نیازها می‌دانند و گمان می‌کنند که اگر کسی ازدواج مجدد کند، علی القاعده در زندگی قبلی‌اش مشکلی داشته است.
البته این درست است. مثلاً حضرت ساره (سلام‌الله‌علیها) که بچه‌دار نمی‌شد، کنیز خود هاجر (سلام‌الله‌علیها) را تقدیم همسرش ابراهیم (علیه‌السلام) کرد و با این کار، هم خانواده دیگری را تشکیل داد و هم خانواده خود را تعالی بخشید، چون بعد از ازدواج دوم ابراهیم، خدا بچه‌ای هم به ساره داد.
با این حال، به نظر می‌رسد که ازدواج مجدد می‌تواند تعالی‌ّبخش باشد. یعنی اتفاقاً خانواده‌ای به سراغ ازدواج بعدی می‌روند که همه مشکلات ابتدایی را حل کرده باشند. آن‌ها ازدواج را رشددهنده خود و دیگران می‌دانند و برای همین سعی می‌کنند با این کار زمینه‌های رشد بیشتری را فراهم کنند. شاید به همین دلیل است که اغلب علمای قدیم، چندین همسر داشته‌اند.
