مهریه، هدیه یا سرمایه؟
اگر فرق مسائل فرهنگی و حقوقی معلوم نشود، تا صبح قیامت دعوا خواهد بود. هر موضوعی را می‌توان هم از بعد فرهنگی نگاه کرد و هم از بعد حقوقی؛ هر دو هم لازم است. اما باید فرهنگی رفتار کرد و حقوقی محکم‌کاری نمود. مثل فوتبال که هم مربی نیاز دارد برای تربیت و رشد تیم، هم داور برای تعیین خطاها و اشتباهات.
مهریه هم اصلش فرهنگی است. قرآن می‌فرماید: «مهر زنان را که هدیه‌اى است، به آنان بدهید.»[1] اما سر بزنگاه که موضوع اختلاف پیش می‌آید، می‌فرماید: «نباید همسران خود را در تنگنا قرار دهید تا بخشى از آنچه را که مهرشان قرار داده‌اید در برابر طلاق دادن آنان بازستانید»[2] این به معنی آن نیست که مهریه هم‌قیمت زن است و یا این که سرمایه او بوده، بلکه هدیه است و گرفتن هدیه در عرف و شرع غلط است.
حالا شما بگویید در کدام حالت زن مهریه را سبک و کم می‌پذیرد، آن هم با کمال میل: وقتی که انتخاب شود، یا وقتی که همسرش را خودش انتخاب کند؟ اگر قرار باشد انتخاب شود، طبیعتاً باید قیمت را بالا ببرد، مگر این که ترس نداشتن همسر (بخوانید مشتری!) داشته باشد. اما در حالت دوم، بار مهریه خیلی کم خواهد شد، درست است؟
